شعر: مسافر گمشده

من از پی تو می روم و تو از پی من می آیی

من از تو ناشی ام و تو از من نشأت می گیری

ای هستی الهام بخش من

ای رویاهای کودکی من

ای مسافر گمشده در شهری شلوغ

اصوات عالم مرا از تو جدا کرده است

آنها را کنار می زنم تا به تو برسم

امواج آلودگی مثل غباری بر دلم نشسته است

می خواهم که به تو برسم

به تو نزدیکم و از تو دورم

تو را لمس می کنم و تو را نمی بینم

بهتر است چشم هایم را بگشایم

تو اینجا هستی کنار من

من از تو غافل و تو کلافه از من

من از تو بیگانه و تو دلتنگ من

پرده از اسرار بر می دارم، به سویت می آیم

هجران و دوری ما را بس است

به سوی تو باز می گردم